Κάθε φορά που σε κρυφοκοιτάζω
νιώθω αμηχανία και χάνω τις λέξεις
προτού με προσέξεις
Είσαι το φως της μέρας το γαλάζιο
όμορφη αμφιβολία
ψηλά στο μυαλό μου πετάς όνειρό μου

Είσαι η καρδιά που για χρόνια γυρεύω γυρεύω στη μοναξιά της γης
Η καρδιά που δεν είχε, δεν είχε ποτέ κανείς

Θέλω ξανά γλυκά να με σκοτώσει
η γεύση απ’ το φιλί σου
να σβήσει ο κόσμος
ν’ ανοίξει ένας δρόμος
Και μια βραδιά ίσως να μας τη δώσει
σ’ αυτό το γαλαξία
να γίνουμε αστέρι
για πάντα ποιος ξέρει