Είσαι ένας δρόμος με φωτιές
ένα τοπίο γκρίζο
να μείνω κι άλλο δε νομίζω
σπάω του τρένου τις γραμμές

Φεύγω συγγνώμη μου ζητάς
και μια ζωή γυρίζω
να μείνω κι άλλο δε νομίζω
ξέρεις το λόγο μη ρωτάς

Από την κόλαση θα βγω
ποτέ δε θα σε ξαναδώ
και το παράδεισο θα βρω
σε άλλα μάτια

Από την κόλαση θα βγω
και συ κομμάτια θα μετράς
αφού διπρόσωπα μονάχα
αγαπάς

Πάντα με ψέμα μου μιλάς
κι αυτό δεν το αξίζω
να μείνω κι άλλο δε νομίζω
ότι κι αν χτίσω το χαλάς

Φεύγω σφιχτά μη με κρατάς
απόψε δε λυγίζω
να μετανιώσω δε νομίζω
τρέχω σαν άνεμος βοριάς

Από την κόλαση θα βγω
ποτέ δε θα σε ξαναδώ
και το παράδεισο θα βρω
σε άλλα μάτια

Από την κόλαση θα βγω
και συ κομμάτια θα μετράς
αφού διπρόσωπα μονάχα
αγαπάς