Μια γυναίκα στη Δύση
δεν μπορεί να μιλήσει
κι όμως έχει να πει...
Η καρδιά σαν ανθήσει
κι έχει η αγάπη τολμήσει
δε γνωρίζει ντροπή...

Μια γυναίκα στη Δύση
για το μέλλον θ’ αφήσει
το ζεστό της φιλί...
Κι αν τα μάτια θα κλείσει,
δεν αργεί, θα γυρίσει
η γλυκιά Ανατολή...

Τα καλύτερα ακόμα
πριν ανέβουν στο στόμα
τα σφραγίσει η σιωπή...
Και της Δύσης το χρώμα
πλημμυρίζει το σώμα
μ’ αξεπέραστη αφή...

Μες στο υπόγειο το ρεύμα
είσαι σώμα και πνεύμα
ενωμένο σφιχτά...
Ανεβαίνεις, καλπάζεις,
με φιλάς, μ’ αγκαλιάζεις
δεν υπάρχεις μετά...