Τα χαράματα που σβήνουνε τ’ αστέρια
απ’ τα χέρια μου σε πήραν άλλα χέρια
και η νύχτα που περάσαμε αγάπη μου
μια γαρδένια μαδημένη στο κρεβάτι μου.

Ποια λεωφόρο πήρες γλυκιά μου;
Σε ποιο σοκάκι θα σε προσμένω;
Πόσο μου λείπεις!
Είναι η καρδιά μου ένα ρολόι σταματημένο.

Τα χαράματα που σβήνει το φεγγάρι
πώς τον ξέχασες τον όρκο που `χες πάρει!
Μια ζωή για μια στιγμή πώς την δρασκέλισες,
παραπάνω απ’ την αγάπη μου τι θέλησες;

Ποια λεωφόρο πήρες γλυκιά μου;
Σε ποιο σοκάκι θα σε προσμένω;
Πόσο μου λείπεις!
Είναι η καρδιά μου ένα ρολόι σταματημένο.