Να ξέρεις να προσμένεις,
είναι η τέχνη της ζωής.
Όσα δεν περιμένεις.

Να σε φιλάω στο στόμα
είναι η τέχνη της ζωής.
Να σε γνωρίζω ακόμα.

Στων αστεριών το δώμα
να πίνω, να μη σταματώ.
Και να `ν’ το δάκρυ σου ποτό.

Ανάσα μου και σώμα.
Τέχνη να γίνουμε μαζί.
Πάντα η αγάπη μας να ζει.

Να μην εγκαταλείπεις,
είναι η τέχνη της ζωής.
Μές στο χαμό της λύπης.

Να σ’ έχω προσκεφάλι,
είναι η τέχνη της ζωής.
Να σ’ αγαπάω πάλι.

Στου σκοταδιού τη ζάλη
να πίνω, να μη σταματώ.
Και να `ν’ το δάκρυ σου ποτό.
Σαν μια φωτιά μεγάλη.
Τέχνη να γίνουμε μαζί.
Πάντα η αγάπη μας να ζει.
Πάντα η αγάπη μας να ζει.
Να ζει...