Γκρεμίζει απόψε μια φωλιά
και μια αγάπη σβήνει,
κι ο χωρισμός, χαλάσματα
μες στην καρδιά μου αφήνει,
κι εγώ που θυσιάστηκα
στον ψεύτικο ντουνιά, φταίει εκείνη.

Σακατεμμένος άνθρωπος
πώς θέλεις για να ζήσω,
και μέσα στα γκρεμίσματα
που μ’ αφηκες να ζήσω,
κι εγώ που θυσιάστηκα
στον ψεύτικο ντουνιά, ας μη ζήσω.

Γκρεμίζει απόψε μια φωλιά
και να τι μ’ απομένει,
ένα κορμί ερείπιο,
καρδιά σακατεμμένη,
κι εγώ που θυσιάστηκα
στον ψεύτικο ντουνιά, να τι μου μένει.