Όσοι αγαπήσανε πολύ,
ζωή ζητάνε
το άγνωστο τολμάνε
όταν η αγάπη τους καλεί.

Όσοι αγαπήσανε πολύ,
ζουν σε μιαν άκρη
βαπτίζονται στο δάκρυ
και κοινωνούν με το φιλί.

Όσοι αγαπήσανε μένουν
σ’ ένα δωμάτιο ανοιχτό
και τους καημούς μαθαίνουν.

Έτσι κι εγώ,
έμαθα να σε περιμένω,
να νοσταλγώ
και μέχρι να ’ρθεις να σωπαίνω.

Όσοι αγαπήσανε πολύ,
Εγώ, δεν έχουν,
καίγονται και αντέχουν
η αγάπη να τους πυρπολεί.

Όσοι αγαπήσανε πολύ,
λόγια δεν λένε
μα κάπου κάπου κλαίνε
γι’ αυτούς που στάθηκαν δειλοί.

Όσοι αγαπήσανε μένουν
σ’ ένα δωμάτιο ανοιχτό
και τους καημούς μαθαίνουν.

Έτσι κι εγώ,
έμαθα να σε περιμένω,
να νοσταλγώ
και μέχρι να ’ρθεις να σωπαίνω.

Έτσι κι εγώ,
έμαθα να σε περιμένω,
να νοσταλγώ
και μέχρι να `ρθεις να σωπαίνω,
γιατί σ’ αγάπησα πολύ, πολύ...