Μια κόρη με σγουρά ολόξανθα μαλλιά,
Με μάτια γαλανά,
Τα ξόβεργα της στήνει στην αμυγδαλιά
Και πρόσμενε πουλιά.

Ετίναξε την ανθισμένη αμυγδαλιά
Με τα χεράκια της
Και γέμισεν απ `άνθη μόσχους την ποδιά
Και τα μαλλάκια της.

Μα σαν την είδα χιονισμένη την τρελή
Γλυκά τη φίλησα,
Της τίναξα τα άνθη από την κεφαλή
κι έτσι της μίλησα..

Τρελή, να φέρεις στα μαλλιά σου τη χιονιά
Τι τόσο βιάζεσαι;
Μονάχη της θε νά `ρθει βαρυχειμωνιά,
Δεν το στοχάζεσαι;

Θα `ρθει καιρός να λησμονήσεις τα παλιά
Τα παιγνιδάκια σου,
Τρούλα θα γενείς με κατσαρά μαλλιά
Και τα γυαλάκια σου.