Απ’ το κορμί λένε να παίρνεις συμβουλές
Είναι κακό και μόνο θύελλες θα φέρει
Μα εγώ ρωτάω και αμα θες εσύ μου λες
Ποιος άλλος απο μένα πιο καλά σε ξέρει

Έμαθα πως απ’ το αγκάθι σου να βγάζω
Της μελωδίας και της τέχνης το υλικό
Μα όποτε βρίσκομαι μαζί σου παίρνω μόνο
Μια χειραψία κι ένα βλέμμα φιλικό

Και θέλω ακόμα μεσ’ τη νύχτα να σε πάρω
Να σε ξυπνήσω να σου πω πως είμαι εδώ
Και πως θυμάμαι κάθε άγγιγμα μικρό σου
Και το φροντίζω και το αγαπώ

Δε σε συγχώρεσα ούτε λίγο
Για όλα τα ψέματα που άφησες να μπούνε
Μεσ’ το κρεβάτι, την αγκαλιά μας
Δεν κάνουν έτσι όσοι αγαπούνε

Δε σε συγχώρεσα ούτε λίγο
Μα όταν σπίτια μας αργά γυρνάμε μόνη
Κάτι με πιάνει κι αναρωτιέμαι
Πως θα ‘ταν να ‘σουνα ακόμα στο σεντόνι

Τι να ‘ναι αυτό που απόψε μ’ έκανε να ψάξω
Μεσ’ τα συντρίμμια για μια σπίθα ζωντανή
Λες και δεν το ‘παν καθαρά τα δυο σου μάτια
Πως είναι η πόρτα για το όνειρο κλειστή

Και θέλω ακόμα μεσ’ τη νύχτα να σε πάρω
Να σε ξυπνήσω να σου πω πως είμαι εδώ
Και πως θυμάμαι κάθε άγγιγμα μικρό σου
Και το φροντίζω και το αγαπώ

Δε σε συγχώρεσα ούτε λίγο
Τα ψέματα άφησες να μπούνε
Μεσ’ το κρεβάτι, την αγκαλιά μας
Δεν κάνουν έτσι όσοι αγαπούνε
Δε σε συγχώρεσα ούτε λίγο
Μα όταν σπίτι μας αργά γυρνάω μόνη
Κάτι με πιάνει κι αναρωτιέμαι
Πως θα ‘ταν να ‘σουνα ακόμα στο σεντόνι