Έ σέβντα μ’ εμολύες
καρδία μ’ εκωλύες,
αέτς εγάπανες `με
εφέκες με κι επή'ες.

Έικιτι ψεύτε κόσμε
θάνατος να μη έτον,
άνθρωπος μ’ εγέρανεν
πάντα νέος να έτον.

Ε καμμένον καρδίαν
να στερούσαι καμίαν,
ασα πολλά τα ντερτεα
τραγωδώ μια μια.

Εικιτι ψεύτε κόσμε...

Ε μαύρεσα μαύρεσα
τα ντέρτεα μ’ αμόν τεσά,
αμόν τεσόν σεβνταλούκ
νε ειδανε πεντεσα.

Έικιτι ψεύτε κόσμε...

Έκαψες την καρδία μ’
λες για ποίον για ποίον,
εθάρρεσες θα παίρεις
απ’ εμένα καλλίον.

Έικιτι ψεύτε κόσμε...