Ένα σύννεφο γκρίζο ήρθε πάνω απ’ την πόλη
διαβάτες κρυφτήκαν, ερημώσαν οι δρόμοι
Κι αρχίζει η βροχή στα μάτια μου να πέφτει
αναμνήσεις ξυπνά στης μνήμης τον καθρέφτη

Σαν χελιδόνια που επιστρέφουν
πράγματα απλά κι αγαπημένα
ένα λουλούδι γεννιέται στη λάσπη
κι ανθίζει για σένα

Τώρα μπορώ να σε θυμάμαι
τώρα μπορώ να σ’ αγαπάω
ήρθε ο καιρός να μάθω κι εγώ
με την καρδιά μου να μιλάω
με την καρδιά μου να μιλάω...

Ο χρόνος που τρέχει και φεύγει τους ανθρώπους αλλάζει
το χθες ξεμακραίνει προς τ’ αστέρια καλπάζει
Σαν ευλογία η βροχή τη σκέψη μου λυτρώνει
Ο ήλιος χάθηκε πια, μα στην ψυχή μου ξημερώνει