Καμμένα λάστιχα παντού
στην Εθνική Οδό του νου
πυρακτωμένη μου πατρίδα
φλέγεσαι έσχατή μου ελπίδα

Με καπνογόνα και φωνές
συγκρούσεις και διαδηλωτές
θυσία η μοίρα των ανθρώπων
στα μαύρα σπήλαια των κυκλώπων

Πέτρωσες Ήλιε των καιρών
Μέδουσα, μάνα των φιδιών
πέτρα και χώμα όλα δικά σου
μα στέκω όρθια μπροστά σου

Ξερόκλαδο που σπας στα κρύα
πλημμύρα η απελπισία
μα είναι η ρίζα σου βαθιά
κυλλάει στο αίμα σου η φωτιά