Warning: session_start(): Cannot start session when headers already sent in /home/stixoi/public_html/core.php on line 23

Warning: Cannot modify header information - headers already sent by (output started at /home/stixoi/public_html/sec.php:2) in /home/stixoi/public_html/gr/Lyrics/index.php on line 364
stixoi.info: Τι λάθος κάνω
 
Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
130303 Τραγούδια, 269350 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

Τι λάθος κάνω - 2012       
 
Στίχοι:  
Νίκος Πορτοκάλογλου
Μουσική:  
Νίκος Πορτοκάλογλου


Μια φυλακή
είν’ ο κόσμος μακριά σου
μα η νύχτα αυτή
μου `φερε το άρωμά σου

Τι λάθος κάνω
κι όλο φτάνω πιο κοντά
κι όλο σε χάνω
κι όλο απ’ την αρχή ξανά;
Όλο σε χάνω
κι όλο απ’ την αρχή ξανά,
τι λάθος κάνω
κι όταν φτάνω είν’ αργά;

Μια ξενιτιά
η ζωή χωρίς εσένα
κι απ’ την καρδιά
δεν γλιτώνεις μ’ένα ψέμα

Τι λάθος κάνω
κι όλο φτάνω πιο κοντά
κι όλο σε χάνω
κι όλο απ’ την αρχή ξανά;
Όλο σε χάνω
κι όλο απ’ την αρχή ξανά,
τι λάθος κάνω
κι όταν φτάνω είν’ αργά;




 Στατιστικά στοιχεία 
       Δημοφιλία: 94.2%  (61 ψήφοι)
      Αναγνώσεις: 125725
      Σχόλια: 4
      Αφιερώσεις: 0
 
   

 Δισκογραφία 
 
[1] Ίσως
2012
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Αφιέρωσέ το κάπου
Νέα μετάφραση
Εκτυπώσιμη μορφή
Αποστολή με email
Διόρθωση-Συμπλήρωση
 
   
 
   Vicky mouse, Βίκυ Γκούμα(Gouma Vasiliki) @ 15-10-2012
   tsiou
23-09-2019 00:26
https://www.youtube.com/watch?v=g4e_g1ViQ7g

κι απ’ την καρδιά
δεν γλιτώνεις μ’ένα ψέμα..
   μουσόφιλος
22-04-2016 02:26
«ΙΣΩΣ»…
Πριν από 30 χρόνια ακριβώς, Φεβρουάριο του '82, κυκλοφόρησε ο πρώτος δίσκος των «Φατμέ». Ο μαύρος, με το κορίτσι με τον φερετζέ στο εξώφυλλο. Αισθάνθηκα, λοιπόν, την ανάγκη να γιορτάσω τα γενέθλιά μου, παρά την απόλυτη επίγνωση πως ο κόσμος γύρω μου καταρρέει. Αποφάσισα για άλλη μια φορά να ακολουθήσω την καρδιά μου, να την εμπιστευτώ χωρίς να ξέρω που με πάει. Ίσως, είπα, αυτή να ξέρει καλύτερα . Ίσως η γιορτή δεν είναι απόδραση απ' την πραγματικότητα, αλλά ένα φως, μια αστραπή που σκορπίζει για λίγο τα σκοτάδια μας. Το πείσμα και η τρέλλα να χορεύουμε μέσ' τον κατακλυσμό. Ίσως να μην είναι λήθη αλλά μνήμη. Και νομίζω πως τώρα, στα δύσκολα, έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη να θυμηθούμε. Να στοχαστούμε ξανά τη διαδρομή, τις κατακτήσεις, τις καταιγίδες, τα ναυάγια. Να αντλήσουμε δύναμη απ' το γεγονός πως παρ' όλα αυτά είμαστε ακόμα όρθιοι. Ζωντανοί και διψασμένοι.
Έπειτα αυτά τα 30 χρόνια δεν είναι τυχαία. Συμπίπτουν με την αρχή και το τέλος του μεγάλου πάρτι. Από τη μια πλευρά υπάρχει το πένθος, η διάψευση, το κενό. Από την άλλη όμως υπάρχει στο βάθος και μια ανομολόγητη χαρά για το τέλος της φούσκας. Κι ας έσκασε μ' αυτή την εκκωφαντική έκρηξη. Κι ας είμαστε τα θύματα εμείς οι ίδιοι, αθώοι κι ένοχοι, αδιακρίτως. Είναι το τέλος μιας εποχής όπου οι «προοδευτικές ιδέες» μεταλλάχθηκαν σε αυτό το φρικτό lifestyle, τον κυνισμό, την πνευματική τεμπελιά, την κομπίνα, την έπαρση. Της εποχής των λαμπερών μηδενικών και των κρατικοδίαιτων επαναστατών. Με δυο λόγια, το τέλος της μεταπολίτευσης.
Έτσι, με δυνατά κι αντικρουόμενα συναισθήματα άρχισα να δουλεύω αυτόν τον διπλό δίσκο. Εργασία, χαρά και θεραπεία απ' το καθημερινό δηλητήριο της τηλεόρασης. Σχέδια, συζητήσεις και πρόβες στο Πήλιο. Δέκα καινούργια τραγούδια και δέκα παλιότερα, κυρίως της τελευταίας περιόδου. Και βέβαια οι εκλεκτοί καλεσμένοι μου, τραγουδοποιοί και τραγουδιστές της νέας σκηνής. Είδα αυτά τα γενέθλια σαν μια αφορμή για να συναντηθώ μαζί τους, να γνωριστούμε, να παίξουμε, να αυτοσχεδιάσουμε, να μεταμορφώσουμε τα τραγούδια μου. Να κάνει ο καθένας μας ένα μικρό διάλειμμα από την μοναχική του πορεία και να χωρέσουμε για λίγο στο ίδιο τρένο. Σε μια εποχή που η συνεννόηση με τον άλλον, τον διαφορετικό έχει γίνει σχεδόν ακατόρθωτη, οι συναντήσεις αυτές είναι πιο πολύτιμες.
Κάποιους δεν γνώριζα καθόλου, με άλλους είχαμε ένα γεια η μια συναυλιακή συνεύρεση, με κανέναν όμως δεν είχα ηχογραφήσει μέχρι τώρα. Διαλέξαμε με τον καθένα το κατάλληλο τραγούδι, το παιδέψαμε και το πλάσαμε ξανά απ' την αρχή. Κάθε διασκευή σφραγίστηκε απ' την προσωπικότητα του καλεσμένου. Και βέβαια ολόκληρη η δουλειά σφραγίστηκε απ' αυτή την εξαιρετική ομάδα μουσικών. Με τις δημιουργικές ιδέες τους, το ομαδικό πνεύμα, και τον προσωπικό ήχο του καθενός έδωσαν το ξεχωριστό αποτέλεσμα που ακούτε.
Τα είκοσι τραγούδια του δίσκου ηχογραφήθηκαν ζωντανά στο στούντιο με όλη την μπάντα και τους καλεσμένους ταυτόχρονα όπως ηχογραφήθηκαν οι αγαπημένοι μου δίσκοι της δεκαετίας του '60. Ελάχιστες διορθώσεις και προσθήκες έγιναν εκ των υστέρων χωρίς να αλλοιώσουν τον αυθορμητισμό της ζωντανής ηχογράφησης. Όσο μεγαλώνω, η διαδικασία μετράει για μένα περισσότερο σχεδόν απ΄ το αποτέλεσμα. Κι εδώ η διαδικασία μου έδωσε πολύ μεγάλη χαρά και έμπνευση. Σας ευχαριστώ όλους, καλεσμένους, συνεργάτες μουσικούς και ηχολήπτη για την γιορτή που μου χαρίσατε. Ευχαριστώ προκαταβολικά κι εσάς τους παλιούς και νέους ακροατές. Και που ξέρεις, ίσως μια μέρα να πάμε πιο πέρα/ πιό πέρα απ'το τέλος/ μέχρι την αρχή…

Ν.Π. 14/2/12
   hlektra_irini
18-10-2014 14:51
Βασίλη μου, μου έχεις λείψει πάρα πολύ...Ευτυχώς που σε βλέπω ακόμα στα όνειρά μου..
   patousakiiiii
29-06-2014 16:27
κι απ’ την καρδιά
δεν γλιτώνεις μ’ένα ψέμα...


Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο