Κάποια μέρα θα `ρθει να μας βρει
θα φάμε, θα πιούμε μαζί
θα γελά
το κεφάλι του θα `χει σκυφτό
το βλέμμα του θα `ναι αγνό
θα μιλά

Και θα `ναι όπως παλιά
στα καφέ στα Εξάρχεια
που πηγαίναμε βόλτες
όπως τότε
στα θερινά τα σινεμά στο Θησείο
στις σινεφίλ τις ταινίες
όπως τότε.

Κάποια μέρα θα `ρθει να μας πει
στα γαλλικά "Du Tonic"
στη ζωή
το κεφάλι του θα `χει ψηλά
το χέρι του θα `ναι γροθιά
όπως παλιά
και θα `ναι το πιο μεγάλο αντίο
πριν φύγει στο τελευταίο ταξίδι
κι αφήσει τη νοσταλγία μας
μέσα στη νύχτα
και την ελπίδα σ’ ένα ποιήμα