Αγνή φιγούρα αλαργινή
κλειδί σε κρύπτη μυστική
ντύνει και γδύνει με ρυθμό
άδειες εικόνες στο μυαλό

Σε μήνα που `ρχονται βροχές
τρυπάω φλέβες ζωντανές
παίρνω μελάνι βυσσινί
γράφω και σβήνω σε κορμί

Αχ συμπληγάδες μυθικές
κι αν είστε κάπου ανοιχτές
να μπω, να βγω, να εξαγνιστώ
σώμα σε κύκλο ιερό

Πουλιά με θειάφι στα φτερά
κλωσσούν αέρα και φωτιά
όλα ζευγάρωμα τριπλό
χώμα ψυχή, χώμα νερό

Στης νύχτας τη νωθρή φυγή
γλιστρώ στο δρόμο μοναχή
στήνω χορό αερικό
γέλιο και κλάμα στο κενό