Με κατεργαριές και θάρρος
σαν ληστής και σαν κουρσάρος
μπήκες ένα βράδυ στη ζωή μου

Κάθισες σαν τον αφέντη
κι έφαγες σε ξένο γλέντι
και ήπιες στάλα στάλα τη ζωή μου

Και τώρα φεύγεις και γονάτισα
κι ο ουρανός θαρρώ πως πέφτει
μ’ όλα τα λάθη σου σ’ αγάπησα
μη φεύγεις κλέφτη, μη φεύγεις κλέφτη
μη φεύγεις σε παρακαλώ

Με κατεργαριές και θάρρος
σαν ληστής και σαν κουρσάρος
πήρες σ’ ένα βράδυ τη ζωή μου

Κι εγώ έμαθα να δίνω
κι αν δε δώσω τι θα γίνω
τώρα που συνήθισα ψυχή μου