Όταν ξημέρωσε με κοίταξες σαν ξένη
κι είχαν τα μάτια σου του χωρισμού το χρώμα
έτσι κατάλαβα μια αγάπη πως πεθαίνει
έστω κι αν έχω στο κορμί μου την ανάσα σου ακόμα

Και δεν είπα τίποτα
κι έκρυψα το δάκρυ μου
Και δεν είπα τίποτα
κι ας πονούσα αγάπη μου

Κι όμως δεν είπα τίποτα....

Την πόρτα έκλεισες μαζί και τη ζωή μου
κι έτρεξα πίσω σου μήπως και σε κρατήσω
όμως με γύρισε ξανά η λογική μου
κι έτσι ακόμα μια φορά τη μοναξιά θα συνηθίσω