Βιόλα κανακεμένη μου
έλα μα σε κονέψω
κι εγώ θα κάνω την
καρδιά γλάστρα να σε φυτέψω.

Μαζί σου νιώθω τη χαρά
την ποιο μεγάλη απ όλες,
λες κι είμαι μέσα σε μπαξέ
και κάθομαι εις τσι βιόλες.

Μην ντουσουντίζεις μην γροικάς
περιστεράκι μου άσπρο
μα εμάς είν` η αγάπη μας
θεμελιωμένο κάστρο.

Βάστα τη μπιστοσύνη σου
νερατζολεμονιά μου μα
ώστε να ζω θα σ αγαπώ γ
λυκιά παρηγοριά μου.

Όλου του κόσμου οι ομορφιές
να βρισκουντε κοντά μου
όταν εσένα δε θωρώ δεν
χαίρετε η καρδία μου .

Μες τσι νύχτιας τη σιγαλιά
που λάμπει κάθε αστέρι
πέμπω φιλιά του φεγγαριού
μωρό μου να σου φέρει