Τα ρούχα αυτά που μια στιγμή ξέχασες σπίτι μου
μονάχα αυτά θυμίζουν πια το άρωμά σου.
Όμως δεν ξέρω κι αν το έκανες επίτηδες
για να θυμάμαι διαρκώς το πέρασμά σου,
για να θυμάμαι διαρκώς το πέρασμά σου...

Κάθε βραδιά δίνω ψυχή σ’ αυτά τα ρούχα σου
κι είναι το μόνο που έχει μείνει από σένα.
Ντύνω μια κούκλα και νομίζω ότι γύρισες
και τη χορεύω μια στιγμή απελπισμένα,
και τη χορεύω μια στιγμή απελπισμένα...

Τώρα τα ρούχα σου αναπνέουν στη ντουλάπα μου
και μόνο αυτά θα μου θυμίζουν τη μορφή σου.
Άψυχα ρούχα που μου στέκονται σαν φίλοι μου
και μου μιλούνε και τους μιλάω κι είμαι μαζί σου,
και μου μιλούνε και τους μιλάω κι είμαι μαζί σου...

Κάθε βραδιά δίνω ψυχή σ’ αυτά τα ρούχα σου
κι είναι το μόνο που έχει μείνει από σένα.
Ντύνω μια κούκλα και νομίζω ότι γύρισες
και τη χορεύω μια στιγμή απελπισμένα,
και τη χορεύω μια στιγμή απελπισμένα...

Κάθε βραδιά δίνω ψυχή σ’ αυτά τα ρούχα σου
κι είναι το μόνο που έχει μείνει από σένα.
Ντύνω μια κούκλα και νομίζω ότι γύρισες
και τη χορεύω μια στιγμή απελπισμένα...

Κάθε βραδιά δίνω ψυχή σ’ αυτά τα ρούχα σου
κι είναι το μόνο που έχει μείνει από σένα.
Ντύνω μια κούκλα και νομίζω ότι γύρισες
και τη χορεύω μια στιγμή απελπισμένα,
κι έτσι χορεύω μια στιγμή χωρίς εσένα...