Απ’ το ψωμί ψίχουλα μένουν,
λύπες, καημοί μας περιμένουν.
Κι απ’ το νερό σταγόνες στάζουν,
δάκρυα πικρά στη γη σταλάζουν.

Δεν έχω πια με το νερό
ψωμί να σου προσφέρω
ούτε στ’ αστέρια ούτε στη γη
όνειρα να σου φέρω.
Έχω μονάχα μια καρδιά,
δυο χέρια και ένα σώμα
κι ένα θλιμμένο "σ’αγαπώ"
που δε σ’ το είπα ακόμα.

Απ’ την ψυχή μια σπίθα μένει
κι απ’ τη ζωή πόθοι χαμένοι.
Την ομορφιά ρυτίδες σβήσαν
και τη φωνή πόνοι τσακίσαν.

Δεν έχω πια με το νερό
ψωμί να σου προσφέρω
ούτε στ’ αστέρια ούτε στη γη
όνειρα να σου φέρω.
Έχω μονάχα μια καρδιά,
δυο χέρια και ένα σώμα
και ένα θλιμμένο "σ’αγαπώ"
που δε σ’ το είπα ακόμα.