Τώρα που πάλι τα γιούλια ανθίζουν
οι βιόλες και οι πασχαλιές
βλέπω τ’ αηδόνια δυο-δυο να γυρίζουν
να χτίζουν ξανά τις φωληές
Άνθη και κλώνια κι αυτά ενωμένα
της άνοιξης ζουν τη χαρά
κι’ όλα μου φέρνουν στο νου μου εσένα
εσένα που λείπεις μακριά

Τ’ ανοιξιάτικο τούτο το βράδυ
δυο λογάκια γλυκά θα σου πω
των χειλιών μου να νιώσεις το χάδι
να μαντέψεις το πως σ’ αγαπώ
Σε χρυσή κατ’ απ’ τ’ άστρα γωνίτσα
σε προσμένω ναρθείς μια στιγμή
στη παλιά μας εκείνη φωλίτσα
κει που σμίγαν οι δυο μας παλμοί