Έγινα πατέρας για τρίτη φορά,
τρεις μεγάλες στιγμές, τρία θαύματα
και πέρα απ’ τη μεγάλη χαρά
σ’ αυτά χρωστάω που σκαρώνω ακόμα πράγματα.
Το πρώτο μου `δωσε τη πρώτη σπρωξιά
να ξεκινήσω ότι έχει γίνει,
το δεύτερο μαγεία μου `φερε για αλλαξιά
κι ήρθε να μου γυρέψει γαλήνη.
Το τρίτο μου `φερε αυτή τη δροσιά
του κόσμου του καινούριου που θα `ρθει
και μέσα απ’της ψυχής μου τη χαλασιά
είπα να ξεταιριάξω τα λάθη.
Στην άγια μέθη μου λοιπόν κι ολόπυρος
με την ανάσα τη βαριά μου τη διαβατική,
ξεχωμένος σαν άνεμος καλόκαιρος
φορτώνω στίχους και μουσική.
Ο φόβος έρχεται κι άδειο με βρίσκει,
Που να πατήσει; Που να χωθεί;
Με είχε αλλιώς βλέπεις συνηθίσει,
ας βρει άλλο κουφάρι να λυτρωθεί.
Δροσιά στα χείλια μου, τώρα η φαμίλια μου
και μιας κι είμαι απ’ αγάπη χορτάτος.
Ξεκινάω για τα υπόλοιπα μίλια μου,
ζωή άφησε με να περάσω, είμαι γεμάτος.

Σου `δωσαν κάτι ωραίο να αγαπάς
και κάτι να μισείς
Ρε τόσα χρόνια παρ’ το χαμπάρι
Σου `δειξαν δρόμο μεγάλο για να πας
κι αν δε θέλεις να το δεις
τράβα γι αλλού και κάνε μου τη χάρη

Χρόνια τώρα με μισούν η με δέχονται,
τα τραγούδια μου τρομάζουν και παρηγορούν.
Φλύαρες φήμες για πάρτη μου σέρνονται,
υπάρχω ακόμα, κάποιοι δεν το μπορούν.
Τα παιδιά μου συμμάζεψαν τον χρόνο μου,
οι μέρες πήγαιναν δίπλα μου στράφι,
αυτά μου `δείξαν τον σύντομο δρόμο μου
κι όσα λέει η καρδιά, το χέρι γράφει.
Έπινα το κατακάθι απ’ το ποτήρι της ζωής
μέχρι που μ’ όνειρα μου το ξεχειλίσαν,
μου διώξαν τα φαντάσματα, αυτό μπορείς να το δεις
στο χαμόγελο που μου ζωγραφίσαν.
Γι’ αυτό σου λέω, άσε με να περάσω
Δε με συγκαλύπτουν πια οι εμμονές μου.
Ας διαλέξουν εκείνα πως να γεράσω
αφού καμώθηκαν απ’ τις ευχές μου.