Δεν βρίσκω λόγια, να περιγράψω,
το Ντάτσουν του πατέρα σου.
Δεν βρίσκω λέξεις, για να πιστέψεις,
ότι σ’ αγαπώ.
Δεν βρίσκω στίχους, να προσδιορίσω,
της γιαγιάς σου το Πάρκινσον.
Δεν βρίσκω λέξεις, για να πιστέψεις,
πως για σένα είμαι εδώ.

Γιατί...

Είσαι σαν ποίημα σουρεάλ,
και σαν χηνάρι της Ρεάλ,
μέσα στο Μπερναμπεου.
Μεσ’ την καρδιά μου πέφτει χιόνι
και δεν υπάρχει ένα μπιτόνι,
για να το βρω και να γεμίσω,
τον τενεκέ του πετρελαίου.

Δεν βρίσκω φράσεις, για να μιλήσω,
για του παππού σου το Αλτσχάιμερ.
Δεν βρίσκω λέξεις, για να πιστέψεις,
το τραγούδι μου.
Δεν βρίσκω νότες, να ακολουθήσω,
την μυστήρια μελωδία σου.
Μα να τ’ αντέξεις, να ταξιδέψεις με τραγούδι μου.

Γιατί...

Είσαι σαν ποίημα σουρεάλ,
και σαν χηνάρι της Ρεάλ,
μέσα στο Μπερναμπεου.
Μεσ’ την καρδιά μου πέφτει χιόνι
και δεν υπάρχει ένα μπιτόνι,
για να το βρω και να γεμίσω,
τον τενεκέ του πετρελαίου.