Δεν έχω λόγο για καλό να σε θυμάμαι,
δε μου `χεις δώσει ούτε μια καλή στιγμή.
Είναι η σκέψη σου που τρέμω και φοβάμαι,
γι’ αυτά που σου `δωσα να ξέρεις πώς λυπάμαι.

Λυπάμαι που σ’ αγάπησα, πόσο λυπάμαι
που φυλακίστηκα στο πιο γλυκό φιλί!..
Αργά κατάλαβα το θύμα σου θες να `μαι.
Πάρε την κόλαση απ’ τη δική μου τη ζωή!

Δεν έχεις λόγο πια να είσαι εδώ μαζί μου
και μην ξεχάσεις να επιστρέψεις το κλειδί!
Και άκουσέ με δώσε βάση στην φωνή μου,
δε θα σ’ αφήσω να χαλάσεις τη ζωή μου!..