Μιχάλης Χατζηγιάννης:
Κανένας άλλος, δε θα `μενε εδώ να επιμένει, να λέει σ’ αγαπώ
Σε έναν τοίχο, εγώ θα μιλώ, θα σπάω τα λόγια μου στο πρόσωπό σου

Μηδενιστής:
Κανένας άλλος όμως όχι εγώ, μόνος μου στέκομαι σ’ ένα τοίχο μιλώ
Με λένε τρελό κι αν αντέχω για σένα, για σένα ζω,
θα γράφω μέχρι ο τοίχος να πέσει και μέσα να δω,
η σιωπή σου μοναξιά μου κι όπως σε κάθε τοίχο έτσι κι εδώ,
να περπατάω με τη σκιά μου (με τη σκιά μου),
αφού η καρδιά μου έχει επιλέξει
θα μείνω εδώ να λέω στον τοίχο "σ’ αγαπώ" τη μόνη λέξη
και δε φοβάμαι ν’ αγγίξω μία καρδιά από πέτρα
πίσω απ’ τον τοίχο αυτή η γυναίκα, ναι αυτή η γυναίκα
θα γύρω πάνω του να νιώθω κοντά σου για πάντα
κι όταν νυχτώνει θα κοιμάμαι στο δρόμο, σταμάτα
κι αφού με τον καιρό όλα τα τείχη πέφτουνε
έτσι με τον καιρό κοντά σου θα έρχομαι
θα περιμένω θ’ αφήνω σημάδια αγάπης
θα επιμένω να πάρω σημάδια δικά της

Μιχάλης Χατζηγιάννης:
Κανένας άλλος, δε θα `μενε εδώ να επιμένει, να λέει "σ’ αγαπώ" σε έναν τοίχο, μα εγώ θα μιλώ, θα σπάω τα λόγια μου στο πρόσωπό σου

Μηδενιστής:
Γι’ αυτό κι απόψε θα επιλέξω το αγαπημένο σου χρώμα
Ελπίζοντας να πέσει ο τοίχος, να γίνει στάχτη και χώμα
αφού το ηφαίστειο συνάντησε στο δρόμο τυφώνα
έτσι κι εμείς θα γίνουμε ένα στον τοίχο σαν μία εικόνα
βάζω τα χέρια μου για πρώτη φορά δειλά
σ’ αγγίζω σε νιώθω με αγάπη, με πόθο
μα κάτι στο δρόμο με κρατάει πάλι
είναι ο τοίχος παγωμένος μπροστά μου (μπροστά μου)
κι η σκιά μου με κοιτάει

Μιχάλης Χατζηγιάννης:
Κανένας άλλος, δε θα `μενε εδώ να επιμένει, να λέει "σ’ αγαπώ" σε έναν τοίχο, μα εγώ θα μιλώ, θα σπάω τα λόγια μου στο πρόσωπό σου
Θα σπάω τα λόγια μου στο πρόσωπό σου
Θα ξεθωριάσει τ' όνομά μου δίπλα απ’ το δικό σου η βροχή
όμως ο χειμώνας δε θ’ αγγίξει την καρδιά μου
θα γράψει τ’ αρχικά σου, κι από κάτω "για πάντα", "για πάντα μαζί"
κανένας άλλος, δε θα `μενε εδώ να επιμένει, να λέει "σ’ αγαπώ" σε έναν τοίχο εγώ θα σου μιλώ

Θα σπάω τα λόγια μου στο πρόσωπό σου

Κι όσο υπάρχουνε τα καλοκαίρια, θα περνάνε πάντα τα ζευγάρια
και θα γράφουν τα συνθήματά τους,
μια καρδιά και πάνω τ’ αρχικά τους
και μετά θα έρχονται χειμώνες
και θα πλένει η βροχή τα λόγια
όμως πάντα θα κρατάει ο τοίχος
ένα ίχνος, ένα ίχνος
και θα `ρθουνε νέα καλοκαίρια
και θα έρθουνε καινούρια χέρια
για να γράψουν πάνω την αγάπη μ’ ένα σπρέι, με στυλό, με κάτι
κι όπως θα γυρίζουνε τα χρόνια
κι όπως θα αντέχουν τα γραμμένα
εγώ πλέον θα `χω γίνει ένα
με εσένα, με εσένα