Μοίρα, δε σε φοβούμαι πλιο κι ό,τι κι α θέλεις κάμε,
κι α με γυρεύγεις να με βρεις, λέγω σου πως επά “μαι.

Και θε να πάρω θάνατο κι απείτις αποθάνω,
κάμε το πλια χερότερον εις το κορμί μου απάνω.

Ρωτόκριτε, εξεψύχησες κι επόθανες στα ξένα.
ίντ” άλλο πλιο μου “πόμεινεν, ωσάν εχάσα εσένα;

Κι ας ήθελα βρεθεί κι εγώ στον τόπο του πολέμου,
να μου φωνιάξεις: «Αρετή, έλα και βούθησέ μου»,

για να σου κάμω συντροφιά, να πηαίομεν ομάδι,
τό δεν εκάμαν τα κορμιά, να κάμου οι ψες στον Άδη.