Νάτη η νύχτα που σιμώνει
χρυσοπράσινο παγώνι
γαλανόχρυσο παγώνι,
σέρνει τη μεγάλη ουρά της
πάνου στα καμπαναριά,
τα πουλιὰ και τα παιδιὰ
τα σταυρώνει, τα χρυσώνει.

Νάνι-νάνι, κοριτσάκι,
νάνι, κι ο πατέρας σου,
κράχτης του καλού καιρού
σμαραγδένιο βατραχάκι
στη δεξιά γωνιά του φεγγαριού
στη φωνή του τ᾿ άστρα βάνει
Νάνι, νάνι.