Δε δίνω δεκάρα και γι’ αυτό, όπου γυρνάω γκρεμός
Ο δρόμος είναι σκοτεινός, προσπερνάω ενστικτωδώς
Έκπτωτος Άγιος με ξερά φτερά, παγιδευμένος στη ξηρά
με όνειρα ακριβά και σκληρά
Σ’ έναν κλειστό θολό θόλο, θέλω να μπω αυτό είναι όλο
κι αν πρέπει να πάρω αναγκαστικά δώστε μου το μικρότερο ρόλο
Άλλο δεν μπορώ μα πείθω τον εαυτό μου `'Θα τα καταφέρεις''
Εξάλλου σε αυτόν τον κόσμο ήρθες μόνο για να υποφέρεις

Όλα πεθαίνουν γύρω μου, μα δε δίνω δεκάρα,
Δε σηκώνω καν το βλέμμα, δε δίνω δεκάρα,
σε παρέσυρε το ρέμα και μέσα στην αντάρα,
πνίγηκες απ’ το ψέμα, δε δίνω δεκάρα
Τώρα πια για κανέναν δε δίνω δεκάρα,
αν δεν νοιάζεται για μένα, δε δίνω δεκάρα,
για ότι δε με αφορά απλά, δε δίνω δεκάρα,
για ότι πίσω δε θα `ρθει ξανά, δε δίνω δεκάρα!

Με κοιτάς με μισό ματί, άνοιξε και τ'άλλο μισό,
δεν κάνει κακό, παραδέξου πως εδώ, το πάνω χέρι έχω εγώ,
όλα τα σπασμένα γράφτα στο λογαριασμό,
όμως στην τσέπη δε θα πάρεις ούτε ένα δεκάδραχμο,
ξηγήμενα πράγματα, αφήνω την πρόκληση ανοιχτή,
αν και άτομα που να γυρνάω την πλάτη και να νιώθω ασφαλής δε έχω βρει,
ο κόσμος όλος γαμιέται, μα δε μου καίγεται καρφί,
με την ιδέα έχω συμφιλιωθεί, είμαι ένας, είστε πολλοί
Υπάρχει κι αυτή, που μοιάζει με αρένα Καισάρεια, θα σου χιμήξουν λιοντάρια,
θέλει προσοχή, δεν είναι αγώνας επιβίωσης, μην ξεπουλιέσαι γι’ φήμη,
όαση το ραπ και `γω μέσα του αγρίμι κυνηγάω ότι έχει απομείνει,
κι ότι είναι να γίνει, ας γίνει, από μας δεκάρα δε δίνει κανείς,
για ότι ζητάς, εσύ φταις που δεν κοιτάς που πατάς,
γι’ αυτό τον ήλιο δε συναντάς και κοιτάς στο βασίλειο της βρωμιάς,
''Έκοψα τον ιμάντα'', δείχνω τον κόσμο όπως θέλω, `'πάντα'', με στραβό καπέλο
δίνω φως όταν ανατέλλω, στο αχανές hiphop μπουρδέλο,
με κάθε τρόπο αποστέλλω το μήνυμα, την ώρα που θα κριθώ,
δεν θα ψάξω μια γωνιά για να κρυφτώ

Όλα πεθαίνουν γύρω μου, μα δε δίνω δεκάρα,
Δε σηκώνω καν το βλέμμα, δε δίνω δεκάρα,
σε παρέσυρε το ρέμα και μέσα στην αντάρα,
πνίγηκες απ’ το ψέμα, δε δίνω δεκάρα
Τώρα πια για κανέναν δε δίνω δεκάρα,
αν δεν νοιάζεται για μένα, δε δίνω δεκάρα,
για ότι δε με αφορά απλά, δε δίνω δεκάρα,
για ότι πίσω δε θα `ρθει ξανά, δε δίνω δεκάρα!
ούτε τσακιστή!

Από κανέναν δεν έχω πειστεί,
ταξιδεύω στον μαγικό μου κόσμο, `'Ανάφλεξη'',
Δε δίνω δεκάρα ποια θα είναι η κατάληξη,
η ανάδειξη της πρωτιάς έχει γίνει ανάρπαστη,
στον κατάλογο της επετηρίδας, βρίσκονται MCs τυχάρπαστοι,
όλοι για την κορυφή, εκεί που φτάνουν τα ερπετά και οι αετοί,
μα η ουσία είναι στην ανάβαση, όταν η σκέψη γίνεται ποιήτρια,
για να ελευθερώσω λόγια με το μικρόφωνο σαν γεννήτρια τροφοδότησης,
ανέξαντλητης πυροδότησης, `'Λάβετε θέσεις''
όπως κάνουν όλοι, το πράμα βρίσκεται σ’ εμφύλιο,
για να `χω το κεφάλι μου ήσυχο, εντόπισα το αχίλλειο σημείο σου,
εκεί που τα μικρόβια του στίχου μου βρίσκουν στέκι
και θα `ναι πάντα εκεί να σε πληγώνουν όταν πρέπει,
Συνέπειες για όποιον μπλέκει και ψάχνει λάθος άκρη,
νιώθω δεμένος σ’ ένα κατάρτι, περιτριγυρισμένος
από κάτι ανθρώπινα όντα που προσπαθούν
ο ένας να βγάλει τ’ άλλου το μάτι, με κάποια φτηνή απάτη

Όλα πεθαίνουν γύρω μου, μα δε δίνω δεκάρα,
Δε σηκώνω καν το βλέμμα, δε δίνω δεκάρα,
σε παρέσυρε το ρέμα και μέσα στην αντάρα,
πνίγηκες απ’ το ψέμα, δε δίνω δεκάρα
Τώρα πια για κανέναν δε δίνω δεκάρα,
αν δεν νοιάζεται για μένα, δε δίνω δεκάρα,
για ότι δε με αφορά απλά, δε δίνω δεκάρα,
για ότι πίσω δε θα `ρθει ξανά, δε δίνω δεκάρα!