Περασμένα ξεχασμένα όσα ζήσαμε,
ένα έχω να σου πω πως την γαμήσαμε,
δεν υπάρχει πισωγύρισμα, για μας τους δυο.

Ήμουνα ελαστικός και εσύ εγωίστρια,
ήμουνα αριστερός και εσύ καπιταλίστρια,
ήσουνα θαμώνας σε πρωτοκλασάτα μαγαζιά.

Μα εγώ ξέρω ένα παγκάκι,
γνωρίζω τον περιπτερά,
πίνω τη μπύρα από το κουτάκι,
είμαι από τα καλά παιδιά.
Εσύ κυρία θες να μείνεις,
και εγώ απλά περαστικός.
Εσύ απλά έχεις και τα δίνεις,
και εγώ καρμίρης και φτωχός.

Και ταξικά, το πράγμα δεν τσουλάει,
το ξέρω δε σου πάει, να τα `χεις με φτωχό.
Μα και φροϋδικά, να στο εξηγήσω Μαίρη,
σε άγει και σε φέρει, το υπερεγώ.

Κρίμα όμως που όλα κάποτε τελειώνουνε,
πάμε λίγο πιο ρηχά για να πατώνουμε,
και οι άκυρες ατάκες θα `ναι πάντα μενού.

Αλλάζω θέμα και σε πάω γενικότερα,
και αφήνω τα αισθηματικά για λίγο αργότερα,
πες μου αν όντως πιστεύεις στην ύπαρξη του Θεού.

Γιατί εγώ ξέρω ένα παγκάκι,
γνωρίζω τον περιπτερά,
πίνω τη μπύρα από το κουτάκι,
είμαι από τα καλά παιδιά.
Εσύ κυρία θες να μείνεις,
και εγώ απλά περαστικός.
Τώρα τον πόνο σου να τον εσβήνεις,
σε ένα ουίσκι on the rocks.

Και ταξικά, το πράγμα δεν τσουλάει,
το ξέρω δε σου πάει, να τα `χεις με φτωχό.
Μα και φροϋδικά, να στο εξηγήσω Μαίρη,
σε άγει και σε φέρει, το υπερεγώ.