Παρανάλωμα, στην ωραία φωτιά
Ενός κόσμου που αλλάζει, θα γίνω
Κι απ’ τη στάχτη μου
Μια καινούργια καρδιά
Θα γεννήσω για να 'χω να δίνω

Θα μοιράζομαι τη μεγάλη αγκαλιά
Που ο πλανήτης στο σύμπαν ανοίγει
Και θα νοιάζομαι για όλα αυτά τα παιδιά
Που ο θυμός και το άδικο πνίγει

Κάντε όλοι στην άκρη
Για να στάξει το δάκρυ
Ενός κόσμου που φεύγει
Ευτυχώς δια παντός
Ένας κόσμος που αλλάζει
Στον καθρέφτη κοιτάζει
Και στην άκρη του τούνελ
Σαν να βλέπει το φως...

Σαν μια έκρηξη στο στομάχι της γης
Θα το δεις, θα το ζήσεις το θαύμα
Μεταμόρφωση της κοινής μας ψυχής
Που επουλώνει και πάλι το τραύμα

Σκέτη ομορφιά, δίχως βία και καρφιά
Καταιγίδα ξεσπάει αλλαγή μας
Κι έτσι διεκδικεί ό,τι άφησε εκεί
Πριν ακόμα ανοιχτεί η πληγή μας

Κάντε όλοι στην άκρη
Για να στάξει το δάκρυ
Ενός κόσμου που φεύγει
Ευτυχώς δια παντός
Ένας κόσμος που αλλάζει
Στον καθρέφτη κοιτάζει
Και στην άκρη του τούνελ
Σαν να βλέπει το φως

Κάντε όλοι στην άκρη
Για να στάξει το δάκρυ
Ενός κόσμου που φεύγει
Ευτυχώς δια παντός
Ένας κόσμος που αλλάζει
Στον καθρέφτη κοιτάζει
Και στην άκρη του τούνελ
Σαν να βλέπει το φως...