Τα φώτα σβήνουν στην οθόνη
κι ασπρόμαυρα τα πλάνα ξεκινούν
στην Αθηνάς τρεις δολοφόνοι
στενά με παρακολουθούν.

Σβήνουν τα κόκκινα φανάρια
ψεύτικη αγκαλιά με το στανιό
σήμερα στη Στέλλα κάνουν προξενιό
τ’ όνειρό της κάνουν ρημαδιό
κούκλα μου, σου παίξανε στα ζάρια
τ’ άσπρο σου το νυφικό.

Με μια λατέρνα και το δίσκο
και τον Φωτόπουλο ν’ αγκομαχεί
σαν το σταυρό στην αμηφόρα
που πουβαλάει μια προσευχή.

Και στην υπόγεια την ταβέρνα
μέσα στους καπνούς και τις βρισιές
χάνεται η Σμύρνη, σβήνει ο ναργιλές
σύννεφα σηκώσαν οι ορδές
μάγισσες που πήραν του Οδυσσέα
τις στερνές του τις πνοές.