Εδώ ας σταθώ. Κι ας δω κ’ εγώ τη φύσι λίγο.
Θάλασσας του πρωϊού κι ανέφελου ουρανού
λαμπρά μαβιά και κίτρινη όχθη, όλα
ωραία και μεγάλα φωτισμένα.

Εδώ ας σταθώ. Κι ας γελασθώ πως βλέπω αυτά
( τα είδ’ αλήθεια μια στιγμή σαν πρωτοστάθηκα )
κι όχι κ’ εδώ τες φαντασίες μου,
τες αναμνήσεις μου, τα ινδάλματα της ηδονής.