Ο πόλεμος φόρεσε μάσκα
Χτυπάει την πόρτα βαριά
Διατάζει να σβήσουνε τ’ άστρα
Να μη μας φωτίζουνε πια

Ο πόλεμος φόρεσε μπέρτα
Του πάει η μαύρη η στολή
Χορεύει και κάνει και σκέρτσα
Και αίμα κυλάει στο χαλί

Γυναίκες στα μαύρα, τη δόξα κερδίσαν
Τα σπίτια τα άδεια, σημαίες γεμίσαν
Γυναίκες πατρίδες, στα έπη που γράψαν
Καμένες σελίδες, οι γιοι τους που θάψαν

Σαν ήρωας έπεσε ωστόσο
Παράσημο τώρα φορεί
Κληρώθηκε να τον σκοτώσω
Τα έχουν αυτά οι χοροί

Πατάει κορμιά σαν μυρμήγκια
Και θάβει στη λάσπη μετά
Υπόλοιπα, σάρκες και ξύγκια
Που δεν έχουν όνομα πια

Γυναίκες στα μαύρα, τη δόξα κερδίσαν
Τα σπίτια τα άδεια, σημαίες γεμίσαν
Γυναίκες πατρίδες, στα έπη που γράψαν
Καμένες σελίδες, οι γιοι τους που θάψαν

Στη μάνα τους στέλνει ένα γράμμα
Ο γιος σου θα μείνει εδώ
Δεν είναι σπουδαίο το πράγμα
Θ’ ανάβω καντήλι εγώ