Όταν γυρνάς το βράδυ απ’ τα ξενύχτια,
όταν σε φέρνουν σπίτι τα αγόρια σου
και πέφτεις στο κρεβάτι με τα ρούχα
και πέφτεις στο κρεβάτι με τα ρούχα,
είναι κανείς που βγάζει τα παπούτσια σου;
Είναι κανείς που λύνει τα μαλλιά σου,
κανείς που να θυμάται τ’ όνομά σου;
Όταν γυρνάς το βράδυ απ’ τα ξενύχτια,
όταν σε φέρνουν σπίτι τα αγόρια σου
και πέφτεις στο κρεβάτι με τα ρούχα
και πέφτεις στο κρεβάτι με τα ρούχα,
είναι κανείς που βγάζει τα παπούτσια σου;
Είναι κανείς που δε σ’ αφήνει μόνη,
ακόμα κι αν δε βγει το παντελόνι
ακόμα κι αν δε βγει το παντελόνι;
Όταν γυρνάς το βράδυ απ’ τα ξενύχτια ,
όταν σε φέρνουν σπίτι τα αγόρια σου
και πέφτεις στο κρεβάτι με τα ρούχα
και πέφτεις στο κρεβάτι με τα ρούχα,
είναι κανείς που βγάζει τα παπούτσια σου;
Είναι κανείς που δένει τις πληγές σου
προτού βιαστεί να βγάλει το σουτιέν σου
προτού βιαστεί να βγάλει το σουτιέν σου;
Πες μου, πες μου,
προτού βιαστεί να βγάλει το σουτιέν σου
Πες μου, πες μου,
προτού βιαστεί να βγάλει το σουτιέν σου
Πες μου, πες μου,
είναι κανείς που δένει τις πληγές σου
Πες μου, πες μου,
προτού βιαστεί να βγάλει το σουτιέν σου
όταν γυρνάς το βράδυ απ’ τα ξενύχτια.