Δεν κάνω πια τα γούστα στη ζωή μου κανενός
θα `μαι μόνο του εαυτού μου κι άντε κι αλλουνού ενός
δε θα παίξω το παιχνίδι που μου έταξαν πολλοί
είναι σύντομη η ζωή μας δε χωράει αναβολή.

Κάντε πέρα να περάσουμε γιατί εμείς δε θα γεράσουμε
τελειώσανε τα θύματα, χορτάσαμε συνθήματα
κι αν θέλουμε να χάνουμε το κέφι μας θα κάνουμε
το λάθος το πληρώσαμε, κανέναν δε λερώσαμε.

Όλοι γύρω μου κρατάνε στη ζωή τους πισινή
μα εγώ κρατάω χρώμα απ’ το φιλί σου, βυσσινί
δε με νοιάζει τι θα πούνε και πώς θα το χρεωθώ
η καρδιά ορίζει τώρα τι πραγματικά ποθώ.

Έλα τώρα πάμε μάτια μου κι ας μαζεύω τα κομμάτια μου
ν’ αγγίξουμε παράδεισο, να βγούμε από την άβυσσο
εγώ και η αλήθεια μου που τυραννάει τα στήθια μου
εσύ και η αγάπη σου που κρύβεις στο ντουλάπι σου.

Χρόνια τώρα τραγουδούσα στο ρυθμό που μου χτυπούν
τη ζωή μου δεν τη ζούσα για ν’ ακούω τι θα πουν
τώρα όμως ξέρω κάτι που πολλοί το αγνοούν
η καρδιά πως βρίσκει άκρη κόντρα σ’ ό,τι εννοούν.

Και ανοίγουνε τα θαύματα για να κλείσουνε τα τραύματα
θα γίνω αυτό που θέλω εγώ, αφεντικό μου θα εκλεγώ
θα κάνω πια το κέφι μου και θα βαράω το ντέφι μου
καλύτερα που επέζησα παρά να λέω δεν έζησα.