Δώσε στη μελαγχολία μια διέξοδο
δείξε μου κι εμένα την κρυφή σου έξοδο.

Αγγέλα λεν την Παναγιά, Αγγέλα λεν τον Διάβολο
πιστεύω στους γερανούς και στο παράλογο,

Κοίτα στο χέρι μου αυτή την πληγή
την έχει ανοίξει η σιωπή.
Κοίτα στα μάτια μου αυτά τα πουλιά
να μάθω να πετάω και χωρίς φτερά.

Αγγέλα λεν την Παναγιά, Αγγέλα λεν τον διάβολο
πιστεύω στους γερανούς και στο παράλογο.

Κι οι μήνες που μας κοιτάν πάνω απ’ την άβυσσο
το ξέρουν πως ερωτεύτηκες τον Αύγουστο
και οι άνθρωποι ήτανε δέντρα πριν γίνουν άνθρωποι
και ο κόσμος ήτανε όνειτο πριν γίνει ο κόσμος σου.