Με παίρνει το παράπονο
που δε λογάριασες ποτέ τον έρωτά μου,
και μου γελάς όταν μιλάς ειρωνικά
για την αγάπη τη δικιά μου.

Είναι πικρό να σ’ αγαπώ
και σαν ζητιάνος να γυρεύω την αγάπη σου,
να με κοιτάς από ψηλά
σα να `μαι εγώ το τελευταίο σκαλοπάτι σου.

Είναι πικρό να σ’ αγαπώ
και σαν ζητιάνος να γυρεύω την αγάπη σου,
να περιμένω μια ματιά, να συναντιόμαστε
και να γυρνάς την πλάτη σου.
Λες και σου έκανα κακό...

Πικραίνομαι που σκέφτομαι
πως δε μου έδωσες ποτέ σου σημασία,
και δε θυμάσαι πως εγώ
για χάρη σου τα πάντα έκανα θυσία.

Είναι πικρό να σ’ αγαπώ
και σαν ζητιάνος να γυρεύω την αγάπη σου,
να με κοιτάς από ψηλά
σα να `μαι εγώ το τελευταίο σκαλοπάτι σου.

Είναι πικρό να σ’ αγαπώ
και σαν ζητιάνος να γυρεύω την αγάπη σου,
να περιμένω μια ματιά, να συναντιόμαστε
και να γυρνάς την πλάτη σου.
Λες και σου έκανα κακό...