Τίποτα δεν έχω πια δικό μου,
έχω μόνο μια αναπνοή.
Πήρες την καρδιά και το μυαλό μου,
πήρες μια ολόκληρη ζωή...

Έχασα και φίλους μου για σένα,
πήρες απ’ τα μάτια μου το φως.
Κι είμαι με φτερά τώρα κομμένα
κι από την αγάπη σου φτωχός...

Χάρισμά σου η καρδιά μου που την έκανες δικιά σου.
Χάρισμά σου κράτησέ την για να βρίσκομαι κοντά σου.
Χάρισμά σου και οι νύχτες που μιλώ με την σκιά σου,
χάρισμά σου...
Χάρισμά σου η καρδιά μου που την έκανες δικιά σου.
Χάρισμά σου κράτησέ την για να βρίσκομαι κοντά σου.
Χάρισμά σου κι ας μην χώρεσα εγώ στα όνειρά σου,
χάρισμά σου...

Τίποτα δεν κράτησα για μένα
και το λέω δίχως να ντραπώ
όλα στα `χω δώσει ένα ένα,
έτσι έχω μάθει ν’ αγαπώ...

Ήταν δίχως να το περιμένω,
έγινε η αγάπη σου πληγή.
Είπες πως με βλέπεις πια σαν ξένο
κι έχασα απ’ τα πόδια μου την γη...