Ξεκουμπώνεις το πουκάμισο στο στήθος
το χαμόγελο στα χείλη σου φοράς,
περπατάς ανέμελα μέσα στο πλήθος
και τον θαυμασμό του κόσμου αποζητάς.

Κι εγώ σε βλέπω και ζηλεύω αχ ζηλεύω
ζήλια σκηνή να μη σου κάνω το παλεύω
κι εγώ σε βλέπω και ζηλεύω αχ ζηλεύω
και να χάσω το μυαλό μου κινδυνεύω.

Τα μαλλιά σου τα `χεις πάντα να ανεμίζουν
με τη φούστα σου τη μίνι προκαλείς,
περπατάς κι όλοι στον δρόμο σού σφυρίζουν
και τα βλέμματα τραβάς της προσοχής.