Δεν είχε νόημα η ζωή μου μέχρι χθες
είχα μια φλόγα στο κορμί μου, είχα ενοχές
κι ήρθες εσύ κι έγινες δρόμος
δεν το περίμενα και όμως...

Ανάσταση, σαν του φαντάρου διαταγή
που από προσοχή χτυπαει ανάπαυση
Σαν την αρρώστια τη βαριά
που σημειώνει ξαφνικά ανάκαμψη
Σαν τον φτωχό αμαρτωλό
που περιμένει από το θεό ανάσταση

Δεν έχει τέλος το μαρτύριο που ζω
όλα αρχίζουν και τελειώνουνε εδώ
Θέλω να σ’ έχω μα σε χάνω
μείνε μαζί μου κι ας πεθάνω