Δεν μπορώ απόψε να μεθύσω,
ποιος μου φταίει, άραγε, γι’ αυτό,
προσπαθώ τη φλόγα μου να σβήσω
και τη μεγαλώνει το πιοτό.

Εσύ είσαι το μαράζι μου
μεσ’ στη ζωή για μένα
κι ό,τι πάθω,
θα το πάθω από σένα.

Έχω τρία βράδια να πλαγιάσω,
σε προσκέφαλο να κοιμηθώ,
πίνω, μήπως, λίγο σε ξεχάσω
μα όσο και να πίνω δε μεθώ.

Εσύ είσαι το μαράζι μου
μεσ’ στη ζωή για μένα
κι ό,τι πάθω,
θα το πάθω από σένα.

Σαν μαχαίρι ο πόνος μου με σφάζει
και μου κομματιάζει την καρδιά,
σκέφτομαι και λέω με μαράζι,
πού να είσαι τούτη την βραδιά.