εις την αλήθεια τη μισή,
πάντα σου φταιν οι άλλοι,
πάλι ζητάς μια πρόφαση
για μια σκηνή μεγάλη.

Ψέμμα η γεύση στο φιλί,
ψέμμα τα δάκριά σου,
μ’ έχει κουράσει η υπερβολή
και φεύγω μακριά σου.

Τέλειωσ’ η παράσταση,
τέρμα πια τα παραμύθια,
είσαστε σε διάσταση
εσύ με την αλήθεια,
είμαστε σε διάσταση
εγώ, εσύ και η αλήθεια,
τέλειωσ’ η παράσταση,
τέρμα πια τα παραμύθια.

Μέσα στην παραζάλη σου
έκλαιγες και γελούσες,
τη λογική και το Θεό
νόμιζες ξεγελούσες,
δεν είχες βρει ποτέ καιρό
μ’ αγάπη να στενάξεις,
και την αλήθεια της ζωής
στα μάτια να κοιτάξεις.

Τέλειωσ’ η παράσταση,
τέρμα πια τα παραμύθια,
είσαστε σε διάσταση
εσύ με την αλήθεια,
είμαστε σε διάσταση
εγώ, εσύ και η αλήθεια,
τέλειωσ’ η παράσταση,
τέρμα πια τα παραμύθια.