Με πιάνει ένα παράπονο
που είσαι μακριά μου,
και άδειους χτύπους στο κενό,
μετράει η καρδιά μου,
τα όνειρα που τ’ άπλωσες
σε ποια αγκαλιά κοιμούνται,
με ποια φιλιά τ’ ανάστησες
και πια δε με θυμούνται.

Μα εγώ σου έχω αδυναμία,
τι κι αν μου λείπεις, σ’ αγαπώ,
για μένα, εσύ θα είσαι η μία,
δε βλέπω λάθος και σωστό,
κρατώ καρδιά κι επιθυμία
κι ας είν’ το τέλος μας γνωστό,
για μένα, πάντα θα `σαι η μία,
τι κι αν μου λείπεις, σ’ αγαπώ.

Δεν ξέρω, απ’ όλα, τώρα ποιο,
ποιό λάθος ν’ αγαπήσω,
για σένα απόψε θα τα πιω
τον πόνο να μεθύσω,
γιατί έχω επίμονη ψυχή,
που εμπόδια δε μετράει,
και ως την άλλη τη ζωή
εσένα θ’ αγαπάει.

Εγώ σου έχω αδυναμία,
τι κι αν μου λείπεις, σ’ αγαπώ,
για μένα, εσύ θα είσαι η μία,
δε βλέπω λάθος και σωστό,
κρατώ καρδιά κι επιθυμία
κι ας είν’ το τέλος μας γνωστό,
για μένα, πάντα θα `σαι η μία,
τι κι αν μου λείπεις, σ’ αγαπώ.