Η νύχτα είναι δρόμος για να περπατάς,
είναι μια πόρτα που ανοίγεις και το σκας.
Στο παραμύθι σου με τέτοιο τρόπο να ζεις,
με θέλεις όμως δε θα το παραδεχτείς.

Η νύχτα είναι κατηφόρα που κυλάς,
με μάυρες πινελιές της όλα τα χαλάς.
Κυλάει στο αίμα σου κι είναι δυστυχώς
αυτός ο άλλος ο κρυφός σου εαυτός...

Αυτός ο άλλος ο κρυφός ο εαυτός σου
την ευτυχία μας δε χώρεσε.
Ο ανεξέλεγκτος τρελός εγωισμός σου
ό, τι δεν μπόρεσα το μπόρεσε.
Μου `βαλε "χ" και με εξόρισε από τον ουρανό σου
αυτός ο άλλος ο κρυφός ο εαυτός σου...

Η νύχτα είναι το σεντόνι που κρατάς
για να μην φαίνονται αυτά που αγαπάς.
Μα το πρωί στο πρώτο φως που θα φανεί
θα δεις πως έχεις το σημάδι μου βαθύ.

Η νύχτα είναι ένα έργο μοναξιάς
που συμμετέχεις για να μη με συναντάς.
Και σκηνοθέτης ο αόρατος εχθρός
αυτός ο άλλος ο κρυφός σου εαυτός...