Ρόδο σκοτεινό του κόσμου που μου δίνεις τον καημό,
οι χαρές κρυμμένες φως μου στο δικό σου το σφυγμό.
Ψεύτικο φιλί τις νύχτες ζωγραφίζω με μπογιές
και όλες μας τις πίκρες ρίχτες να καούν στις πυρκαγιές.

Κι αν χωρίζουμε και πάλι,
πάλι θα γυρνάμε εδώ,
στην αγάπη τη μεγάλη
η ζωή, εσύ κι εγώ.

Ρόδο σκοτεινό του δρόμου άκουσε τι θα σου πω,
δεν τον χάνω τον καιρό μου μ’ ό,τι πια δεν αγαπώ.
Κι έχω χρόνια το σημάδι και στο νου μια συννεφιά,
με τ’ αγκάθι σου το χάδι να `χω πάντα συντροφιά.

Κι αν χωρίζουμε και πάλι,
πάλι θα γυρνάμε εδώ,
στην αγάπη τη μεγάλη
η ζωή, εσύ κι εγώ.