Τι με κρατάει κι αντέχω ακόμα,
γύρω όλα τρέχουν σαν τρελά κι εγώ είμαι χώμα,
ποιος μου γελάει και τα `χω χάσει,
σαν αντικρίζω τα ματάκια σου είμαι εντάξει.

Μόνο γι’ αυτό αντέχω ακόμα,
γλυκά να βουλιάζω στων ματιών σου το χρώμα.

Τόση δουλειά κι ακόμα πήζω,
μα έχω κάτι να σκεφτώ, να μη σαστίζω,
τι με κρατάει κι ακόμα αντέχω,
μου φτάνει μόνο, αχ, ματάκια μου να σ’ έχω.

Μόνο γι’ αυτό αντέχω ακόμα,
γλυκά να βουλιάζω στων ματιών σου το χρώμα.

Μέσ’ στον χαμό, μέσ’ στην ρουτίνα,
μόλις σε δω αντέχω ακόμη για ένα μήνα,
να μου μιλάς γλυκά και μη σωπαίνεις,
να `ξερες πόσο την ζωή μου ομορφαίνεις.

Μόνο γι’ αυτό αντέχω ακόμα,
γλυκά να βουλιάζω στων ματιών σου το χρώμα.

Αντέχω ακόμα.