Θα κλείσω τα παράθυρα
στου ήλιου τις αχτίδες
να κλαίμε όσα ρήμαξες
εγώ κι οι νυχτερίδες.
Θα κλείσω τα παράθυρα
βαριά να σκοτεινιάσει
μες στα σκοτάδια τα πικρά
να σβήσω απ’ την πλάση.

Άλλος ζει κι άλλος πεθαίνει
άλλος κλαίει κι άλλος γελά
και τα δυο γλυκά σου χείλια
άλλος τώρα τα φιλά.

Και τη μικρή μας κάμαρα
στα μαύρα θα τη βάψω,
μου μάρανες τα νιάτα μου
μα δεν μπορώ να κλάψω.
Θα κλείσω τα παράθυρα
να έχω πάντα βράδυ
μαζί με τα φαντάσματα
να σβήσω στο σκοτάδι.