Τα πράγματα σου όλα τ’ άφησες εδώ,
για να μου λείπεις πιο πολύ όταν τα βλέπω.
Πρώτη φόρα μου νιώθω τον εγωισμό
να `ναι στο πάτωμα και εγώ να το επιτρέπω...

Η μοναξιά οπλοφορεί,
με σημαδεύει, με έρωτα με τιμωρεί.
Φταίω εγώ, τ’ ομολογώ γι’ αυτό θα τρέξω να σε βρω,
αφού το ξέρεις μακριά σου δεν αντέχω...

Αν μετανιώνω δε σε νοιάζει δυστυχώς
κι αν στη συγγνώμη σου ζητάω να χωρέσω.
Λείπει η αγάπη σου και αισθάνομαι γυμνός
και δε με νοιάζει άλλο ρούχο να φορέσω...