Σκηνοθετώ, σκηνοθετώ,
μοτέρ λοιπόν, για ν’ αρχίσει η ταινία.
Συκοφαντώ, πλαστογραφώ, εξαπατώ
και παίρνω όσκαρ για καλή σκηνοθεσία.

Σκηνοθετώ και παραμύθια λαϊκά
με πριγκηπόπουλα, νεράιδες και ιππότες.
Τα κωμικά εγώ τα κάνω τραγικά
και όποιους θέλω τους βαφτίζω πατριώτες.

Σκηνοθετώ, σκηνοθετώ,
σκηνοθετώ και συναυλίες με πουλιά
κι ας μην ακούγετ’ ούτε σπίνος, ούτ’ αηδόνι.
Δυο πολυβόλα έχω βάλει στα κλαδιά
και κόντρα μπάσο στην ορχήστρα το κανόνι.

Σκηνοθετώ κάτι κυρίες με γυαλιά,
(είναι της μόδας η σοφία να... γυαλίζει),
κάτι συλλόγους προστασίας, γενικά,
και το παγκόσμιο συνέδριο αρχίζει.

Σκηνοθετώ, σκηνοθετώ
σκηνοθετώ και κάποιο "Έτος του παιδιού".
Σε πρώτο πλάνο, πιτσιρίκια και μανάδες,
από κοντά οι σκηνογράφοι με μπογιές
να ζωγραφίζουν τη ζωή μόνο στις μάντρες.

Σκηνοθετώ και το τραγούδι του λαού
για να μιλήσω για παράγκες και για πείνα.
Κι ας μη γνωρίζω πούθε πέφτει η Κοκκινιά,
η Δραπετσώνα, το Σχιστό και τα Καμίνια.

Σκηνοθετώ, σκηνοθετώ,
μοτέρ λοιπόν για να τελειώσει η ταινία.
Αιώνες τώρα τους λαούς εξαπατώ
και παίρνω όσκαρ για καλή σκηνοθεσία.

Σκηνοθετώ, σκηνοθετώ, σκηνοθετώ.