Ήταν κορίτσι ωραίο με μάτια μπλε ζωηρά
και κάποιο βράδυ μοιραίο τα φίλησα απαλά
και από κείνο το βράδυ μου γέμιζε την καρδιά
κάθε φιλί κάθε χάδι και `λεγα στα σκοτεινά

Αγγελική μη ματώσεις μια πληγωμένη καρδιά
γιατί την λύπη αν δώσεις για μένα θα `ναι αργά

Μα κάποιο βράδυ γυρνώντας στο σπίτι όλος χαρά
από την πόρτα κοιτώντας μου κόπηκαν τα φτερά
είδα αυτήν π’ αγαπάω μέσα σε ξένη αγκαλιά
σε μια στιγμή την ξεχνάω και δεν υπάρχει πια

Αγγελική προδομένος όσο κι αν είμαι ξανά
νιώθω βαθιά λυπημένος που δεν υπάρχεις πια

Ακόμα σ’ αγαπώ